System Dystrybucji Gorącego Powietrza, w skrócie DGP jest najpopularniejszym i zarazem najtańszym z punktu widzenia użytkowania, jak i instalacji, systemem ogrzewania przy pomocy kominka.

DGP wykorzystuje wkład kominkowy jako źródło ciepła, natomiast powietrze jest jego czynnikiem grzewczym. Spalany w kominku materiał rozgrzewa wkład, który następnie oddaje ciepło do powietrza, natomiast ogrzane powietrze transportowane jest do różnych pomieszczeń w budynku. Wyróżniamy dwa typy systemów DGP, grawitacyjny – ogrzane powietrze na zasadzie wyporu termicznego przemieszcza się przewodami grawitacyjnymi do pobliskich pomieszczeń – oraz wymuszony, gdzie ciepłe powietrze jest zasysane przy pomocy wentylatorów, a następnie tłoczone do poszczególnych pomieszczeń.

Dla optymalnego wykorzystania systemu DGP, powinien być on uwzględniony już na etapie projektowym. Dzięki temu będziemy w stanie wybrać najbardziej korzystne umiejscowienie kominka oraz rozplanowanie kanałów, w których następnie umieszczone zostaną przewody rozprowadzające powietrze. Pomieszczenie, w którym ma się znajdować kominek, nie powinno mieć mniejszej kubatury niż 30m³, a także mieć odpowiedni dopływ świeżego powietrza do paleniska.

Aby wykonać instalację DGP można użyć przewodów wykonanych z blachy stalowej lub przewodów elastycznych, odpornych na działanie wysokich temperatur. Istotne jest, aby wszystkie przewody, które rozprowadzają powietrze były w miarę równej długości i jak najkrótsze – do 3 metrów. Należy pamiętać o zapewnieniu odpowiedniej szczelności wszystkich elementów oraz połączeń, a także zapewnienie izolacji termicznej i akustycznej – zarówno przewodów, jak i kształtek. Materiał izolujący, najczęściej wełna mineralna, musi być odporny do temperatury 250 ºC, podobnie jak elastyczne rury aluminiowe, które powinny mieć niskie opory przepływu.

Przy systemach wymuszonych, dla zapewnienia optymalnego działania,  należy uważać, aby odległość od wentylatora do najdalszego wylotu nie przekraczała 10m. Rury, które łączą kapę kominka z aparatem nawiewnym powinny mieć – przy optymalnym założeniu – maksymalne przekroje i minimalną długość.

Istnieje kilka sposobów wykonania instalacji dystrybuującej gorące powietrze w budynku. Gdy budowa kominka przewidziana była wcześniej, a w domu nie ma jeszcze wylewek, możemy poprowadzić izolowane wełną mineralną kanały z blachy ocynkowanej. Instalacja wykonana w tej sposób nie będzie widoczna, natomiast długości kanałów mogą być dzięki temu skrajnie zminimalizowane. Innym rozwiązaniem może być wprowadzenie do komory czopucha izolowanego wełną mineralną przewodu aluminiowego spiroflex, który następnie prowadzony jest za pośrednictwem kształtek, trójników itd. do poszczególnych pomieszczeń. W podobny sposób wprowadzić możemy przewód izofoniczny, tzw. termoflex, który fabrycznie jest izolowany zarówno termicznie, jak i akustycznie.

Dobrym i ekonomicznym rozwiązaniem mogą się również okazać wentylatory sufitowe, pomocne przy wyrównywaniu temperatury w pomieszczeniu. Mają one szersze zastosowanie, dzięki dwukierunkowemu systemowi obrotów – wysyłając powietrze w zależności od potrzeby ku górze, lub dołowi. W zimie ogrzane powietrze kierowane jest ku dołowi, zapewniając równomierne ocieplenie pomieszczenia, natomiast w lecie pęd powietrza dostarcza ochłodzenia. Jest to rozwiązanie ekonomiczne, dzięki któremu w zimie zaoszczędzimy na ogrzewaniu, tymczasem latem na klimatyzacji.