Wentylacja połaci dachowej to niezwykle ważny, stały proces, który winien zachodzić na obszarze poddasza. Jego prawidłowy przebieg wpływa na wiele czynników decydujących o sprawności konstrukcji dachu, w tym przede wszystkim na jego właściwości izolacyjne.
Wpływ wentylacji na izolację dachu
Powstająca lub gromadząca się na poddaszu para wodna, w sposób naturalny szukając ujścia, wnika w ocieplenie dachu. Efektem tego jest utrata sprawności izolacyjnej przez całą warstwę ocieplenia. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania temu zjawisku jest prawidłowa wentylacja dachu, dzięki której gromadząca się na poddaszu para wodna przenika przez wełnę mineralną, a następnie wywiewana jest szczelinami znajdującymi się pod pokryciem dachowym.
Specjalne wloty powietrza umieszczane są w szczycie dachu tuż pod dachówkami kalenicowymi, a także w obrębie okapu. W zależności od rodzaju membrany użytej do izolacji dachu, umieszcza się jedną lub dwie takie szczeliny.
Typy membran dachowych
Folia dachowa, zwana też membraną, spełnia podwójną rolę – chroni więźbę dachową przed czynnikami atmosferycznymi w czasie, gdy właściwe pokrycie dachu nie jest jeszcze ułożone (co może trwać nie więcej niż 3 – 4 miesiące) oraz zabezpiecza ocieplenie przed wodą deszczową w przypadku uszkodzenia pokrycia.
Typ zakładanej membrany wpływa na grubość ocieplenia umieszczanego pomiędzy krokwiami. Niektóre rodzaje folii dają możliwość układania jej na warstwie wełny, a do prawidłowej wentylacji dachu wystarcza wówczas tylko jedna szczelina pod pokryciem, wykonana za pomocą łat i kontrłat. Pozostałe typy membran wymagają oddzielenia od warstwy ocieplenia, a pierwszą szczelinę wentylacyjną wykonuje się w tym przypadku pomiędzy folią a wełną. Rozwiązanie to, niestety, zmniejsza możliwą grubość ocieplenia pomiędzy krokwiami o około 3 cm. Drugą szczelinę należy wówczas umieścić nad membraną dachową.
Zależność od paroprzepuszczalności
Pierwszy z opisanych typów folii dachowych charakteryzuje się wysoką paroprzepuszczalnością, w drugim przypadku cecha ta jest wyraźnie niższa. Niska paroprzepuszczalność oznacza, że folia, nie znajdując możliwości do przeniknięcia przez membranę, zaczyna się skraplać i zbierać na jej dolnej warstwie, a następnie skapywać na ocieplenie. W celu zapobieżenia podobnemu zjawisku wykonuje się szczeliny wentylacyjne oddzielające izolację termiczną i folię dachową. Wysoka paroprzepuszczalność membrany pozwala uchronić izolację przed skraplającą się parą, co z kolei wyklucza potrzebę tworzenia dodatkowych szczelin wentylacyjnych pomiędzy filią a wełną. Oba materiały mogą wówczas do siebie ściśle przylegać, dzięki czemu grubość ocieplenie może być większa, zaś prace przy montażu kolejnych warstw dachu przebiegają szybciej i o wiele sprawniej.
